در این مورد میتوان گفت بستگان درجه یک فرد بیمار تقریبا دو برابر افراد عادی جامعه در معرض خطر سرطان قرار دارند. اما با این وجود “پرخطر” محسوب نمی شوند بجز موارد خاص که عبارتند از:
به طور معمول نیاز به انجلم تست نیست مگر در شرایط و حالت های خاصی که در پاسخ سوال قبل ذکر شد. در این شرایط خاص توصیه میشود که فرد مبتلا تست ژنتیک بدهد و تا زمانی که از منفی شدن تست اطمینان حاصل نشود بستگان درجه اول پرخطر محسوب می گردند.
فقط در موارد خاصی که قبلا به آن اشاره نموده ایم بهتر است غربالگری در سن پایینترانجام شود، در گروه پرخطر لازم است غربالگری هر ۶ ماه انجام شود و از سن ۲۵ سالگی شروع شود ودربقیه موارد فقط غربالگری معمول توصیه میشود یعنی ماموگرافی و معاینه توسط پزشک از سن ۴۰ سالگی و موارد دیگری که در بحث غربالگری آمده است.
به طور کلی ۷۰ درصد سرطان های زمینه خانوادگی ندارند. از ۳۰ درصد باقیمانده یک سوم آن (۱۰درصد) وابسته به ژن های BRCA یک و دو هستند. در ۲۰ درصد باقیمانده زمینه خانوادگی وجود دارد ولی ژن مربوطه قابل شناسایی نیست.
وما نه، همان طور که در سوال قبل گفته شده در ۷۰ درصد موارد سرطان یک بیماری غیر وابسته به خانواده است. اما اگر تست ژنتیک مثبت در خانواده باشد میتوان برداشت کرد که آن خانواده مربوط دارای زمینه سرطان است اما با استفاده از تست ژنتیک میتوان تک تک افراد خانواده را از نظر زمینه ژنتیک مشخص نمود یعنی اگر در خانواده ای ژن سرطان (BRCA 1, 2 )شناسایی شده باشد، خطر بروز سرطان در هرکدام از اعضای خانواده که آن موتاسیون را نداشته باشند برابر افراد عادی جامعه خواهد بود.
درباره این سایت